Eigenlijk zou je met een verkoudheid alles moeten vermijden. Je zou in je bed moeten liggen en iemand zou je moeten verzorgen. Niemand wil je verlepte hoofd vol snot zien en je wil niemand in je buurt hebben die jou dat kleine beetje lucht dat je krijgt kan afnemen. Verkoudheid wordt maar onderschat. En het is vooral naar dat mijn hobby me onmogelijk gemaakt wordt door mijn snotneus.
Eens wat anders: een stukje persoonlijk. Ik heb een overzicht gemaakt van hoe mijn 2016 er in grote lijnen uit heeft gezien!
Winter! Het is bijna winter! De dekentjes liggen weer op de bank, de stamppotstamper (ja?) hangt boven het aanrecht en de wollen sokken worden weer gewassen. Bij winter horen ook geurkaarsen en ik laat je zien welke vijf wintergeuren ik het liefste brand.
Twee maanden lang viel er een stilte op mijn blog. Sorry voor mijn trouwe lezers! Ik heb zoveel gedaan in die twee maanden dat ik geen tijd meer zag voor bloggen. Maar nu is het tijd voor herfst en dus branden, branden, branden! Ik vertel je waar ik me (ongeveer) mee bezig hield de afgelopen 8 weken.
De afgelopen 9,5 maand woonde Cody bij ons. Een hond uit Kreta die zijn eigen baas nog zocht en nu heeft hij die gevonden. Hij vertrekt. En ik schrijf een brief aan hem.
Soms kun je bepaalde geuren die je eerder geweldig vond niet meer waarderen of andersom. Ik vertel je hoe dat bij mij ging en welke geuren de enige echte overlevers van die fases zijn.
Even iets heel anders. Mijn allergrootste passie en obsessie: mijn honden. Hierbij het verhaal van Manu, de stoere Siberische Husky.
